تو تشنه ی شعرای من، من تشنه لبهای تو...

     تو آنسوی کوهها، من پشت ردپای تو...

     کی میرسی پیش دلم، با واژه های خنده ات؟

     تا واژه هایم گم شود در بین واژه های تو...

                                                 چشم من فرش تمام پای تو

                                                       قلب من تقدیمی چشمان تو

                                                              دیده بگشای و بیا، این جان من

                                                                     هرچه جان دارم فدای جان تو...

           قلب من یک کوچه تاریک بود

           با تو روشن شد مثل ماهتاب

           تو شدی ستاره شبهای این

          کوچه گرد کوچه های ماهتاب...

                           عشق یعنی با من و تو، ما شدن

                                     عشق یعنی خیس و بارانی شدن

                                               عشق یعنی لحظه ای چشم تو را

                                                          دیدن و خندیدن و عاشق شدن...

چشمانت

مرا به خود می‌خوانند

به میهمانی رقص ستاره ها

به تماشای صمیمی‌ترین لحظه ها

و لبانت

چون دو غنچه بر هم نهاده

فرو برده ی راز سر به مهری اند

بی انکه خلوت شبانه ام را بر هم ریزند

نرم و آرام

در گوش دل نجوایی سر داده‌اند

و سینه ات

وام دار لحظه هایست شگفت

که غروب را به تلخی بارها تجربه کرده

و اینک در طلوع آتشبازی عشقی نو

مرا به خود می‌خواند

و من

بی لحظه ای درنگ

بی تردید از رفتن و ماندن

اجابتش می کنم

لحظه‌های دلواپسی همه در کمین نشسته اند

اما می‌روم

شاید

فراسوی دیوارهای بلند تجربه

کبوتریست که رسیدنم را انتظار می کشد!

آیا می‌دانید یک انسان ۸ ثانیه بعد از قطع گردن هنوز به هوش است.
آیا می‌دانید سالی ۵۰۰ شهاب سنگ به زمین برخورد می‌کنند.
آیا می‌دانید خورشید روزی ۱۲۶٫۰۰۰ میلیارد اسب بخار انرژی به زمین می‌فرستد.
آیا می‌دانید کوچک‌ترین زمین فوتبال ساخته شده یک بیست هزارم یک تار مو است (نانو).

گفتگو با خدا

خدا پرسيد: پس تو مي خواهي با من گفتگو كني؟

من در پاسخ گفتم : اگر وقت داريد

خدا خنديد : وقت من بي نهايت است

در ذهنت چيست كه مي خواهي از من بپرسي؟...

پرسيدم : چه چيز بشر شما را سخت متعجب مي سازد؟

خدا پاسخ داد : كودكيشان

اينكه آنها از كودكي شان خسته مي شوند عجله دارند كه بزرگ شوند

بعد دوباره پس از مدتها آرزو مي كنند كه كودك باشند

اينكه آنها سلامتي خود را ا ز دست مي دهند تا پول به دست آورند

و بعد پولشان را از دست مي دهند تا دوباره سلامتي خود را به دست

بياورند

اينكه با اضطراب به آينده مي نگرند و حال را فراموش مي كنند

و بنابراين نه در حال زندگي مي كنند و نه در آينده

اينكه آنها به گونه اي زندگي مي كنند كه گويي هرگز نمي ميرند

و به گونه اي مي ميرند كه گويي هرگز زندگي نكرده اند


دست هاي خدا دستانم را گرفت

براي مدتي سكوت كرديم

و من دوباره پرسيدم : به عنوان يك پدر

مي خواهي كدام درس هاي زندگي را فرزندانت بياموزند؟

او گفت : بياموزند كه آنها نمي توانند كسي را وادار كنند كه عاشقشان

باشد

همه كاري كه مي توانند بكنند اينست كه اجازه دهند كه خودشان دوست

داشته باشند


بياموزند كه درست نيست كه خودشان را با ديگران مقايسه كنند

بياموزند كه فقط چند ثانيه طول مي كشد تا زخم هاي عميقي در قلب

آنان كه دوستشان داريم ايجاد كنيم

اما سالها طول مي كشد تا اين زخمها را التيام بخشيم

بياموزند كه ثروتمند كسي نيست كه بيشترين ها را دارد

كسي است كه به كمترين ها نياز دارد

بياموزند كه انسانهايي هستند كه آنها را دوست دارند

فقط نمي دانند كه چگونه احساساتشان را نشان دهند

بياموزند كه دو نفر مي توانند با هم به يك نقطه نگاه كنند اما آن را

متفاوت ببينند

بياموزند كه كافي نيست كه فقط آنها ديگران را ببخشند

بلكه آنها بايد خود را نيز ببخشند

من با خضوع گفتم : از شما به خاطر اين گفتگو متشكرم

آيا چيز ديگري هست كه دوست داريد فرزندانتان بدانند؟

خداوند لبخند زد و گفت

فقط اينكه بدانند من اينجا هستم هميشه